Originele titel: The hunger games
Jaar van eerste uitgave: 2008
Gelezen versie: Nederlands
Gelezen uitgave van: Van Goor
Aantal pagina's: 340
12 districten
24 strijders
1 overlever
Originele titel: Catching fire
Jaar van eerste uitgave: 2008)
Gelezen versie: Nederlands
Gelezen uitgave van: Van Goor
Aantal pagina's: 352
Nooit eerder waren de consequenties van een overwinning zo afgrijselijk.
Originele titel: Mockingjay
Jaar van eerste uitgave: 2010
Gelezen versie: Nederlands
Gelezen uitgave van: Van Goor
Aantal pagina's: 359
Katniss Everdeen is volledig bereid te vechten en zelfs te sterven voor vrijheid. Maar president Snow zal iedereen van wie ze houdt kapotmaken als de rebellen hun plannen doorzetten. De prijs van vrijheid lijkt hoger dan ooit...
Panem bestaat uit dertien districten en het Capitool dat heerst over deze districten. In een opstand van de districten tientallen jaren geleden zou district 13 compleet zijn weggevaagd door het Capitool. Om de bewoners van de overgebleven districten eraan te herinneren waar hun heersers toe in staat zijn, vinden ieder jaar de hongerspelen plaats. Uit ieder district worden een jongen en een meisje tussen de twaalf en achttien jaar oud gekozen en zij worden met z'n vierentwintigen losgelaten in een arena waar ze met elkaar moeten vechten op leven en dood. Slechts één persoon kan blijven leven.
Katniss woont in district 12 en neemt deel aan de hongerspelen. Ze krijgt het voor elkaar dat deze editie anders afloopt dan die van andere jaren en dat neemt het Capitool haar niet in dank af. President Snow laat weten dat haar moeder, zusje, beste vriend Gale en mededeelnemer aan de hongerspelen Peeta gevaar lopen als Katniss niet aan zijn verwachtingen voldoet.
Het Capitool doet er alles aan om Katniss te vernietigen, waardoor zij zelfs een tweede keer moet deelnemen aan de hongerspelen. Ook deze keer krijgt het Capitool niet wat het wil en ondertussen wordt de onrust in de districten steeds groter. Katniss wordt het boegbeeld van de nieuwe opstand die wordt geleid door district 13 - het district dat zou zijn weggevaagd, maar nog steeds bestaat. Ook hier lijkt Katniss niet veilig te zijn.
In eerste instantie moest ik erg wennen aan de wereld en het verhaal, maar zodra ik erin zat, zat ik er ook echt in gevangen. De reden dat ik eerst wat moeite had met De hongerspelen is dat het concept erg luguber is. Toen ik me eraan overgaf, zag ik hoe goed Collins is. Ik walgde ontzettend van het verhaal; ze liet me geloven dat het echt was.
Door het tweede deel vloog ik nog sneller dan door het eerste. Het verhaal is opnieuw erg spannend en tot het eind toe is niet duidelijk wat er precies gaande is. Dat bewonder ik altijd erg in boeken! Het einde van Vlammen vond ik zelf wat wazig; ik vond het onduidelijk wat er gebeurde met Beetee, de draad en het krachtveld. Maar de essentie was helder, dus het deed niet echt afbreuk aan het verhaal voor mij.
Het slot van de trilogie is echt fantastisch. De spanning stijgt tot een hoogtepunt, omdat Katniss van alle kanten gevaar lijkt te lopen. Het is niet geheel duidelijk wie haar vrienden en wie haar vijanden zijn. Ik kon Spotgaai dan ook echt niet wegleggen, omdat ik wilde weten hoe het zat. Deel 3 was dan ook zeker mijn favoriet in deze trilogie.
Met name in deel 1 en deel 3 word je - samen met Katniss - op het verkeerde been gezet. Wat dat betreft heeft Collins echt iets meesterlijks bereikt: je snapt hoe verwarrend het moet zijn voor Katniss, want zelf weet je ook niet goed waar je aan toe bent. In het eerste deel weet je niet goed aan welke kant Peeta staat en in het laatste deel is het niet altijd duidelijk of president Coin echt tegen Katniss is, of dat Katniss hier alleen bang voor is.
Hoewel Katniss de hoofdpersoon is en de boeken vanuit haar perspectief zijn geschreven, voel ik meer sympathie voor Peeta dan voor haar. Daarnaast was het mij niet altijd duidelijk waarom ze zo'n moeite had met kiezen tussen Peeta en Gale. Rationeel gezien snap ik het wel, want Gale is al jaren haar beste vriend. Toch komt hij in de hele trilogie te weinig voor om mijn voorkeur boven Peeta te krijgen.
Ieder hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, waardoor je geen van de boeken gemakkelijk weglegt. Dat heeft Suzanne Collins subliem gedaan! En ik zal niet vertellen hoe het eindigt, maar ik pinkte een traantje weg bij de laatste 'echt'.
Ik las deze trilogie in een week tijd uit en hij verraste mij positief. Ik zou hem dan ook zeker aanraden - mocht je hem nog niet gelezen hebben ;)
Rating: 4/5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten